လင္းညီေအာင္(April fool....)

 အဲဒီ႔ေန႔က
ေကာင္းကင္တခုလံုးျငိမ္သက္လို႔
အျပာေရာင္အနားသပ္မ်ဥ္းေပၚ
ပဲ႔ေႀကြႀကလာတဲ႔အလင္းစက္ေတြလိုပဲ 
ဟိုတေပါက္ဒီတေပါက္ရင္ခုန္သံေတြက
တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ေပါ့။
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ျမိဳ႔ျပလမ္းေပၚ
ရုတ္တရက္အိမ္မက္ေတြျဖန္းလိုက္သလိုပဲ
ပိေတာက္ႀကိဳတဲ႔မိုးကအလန့္တႀကားအသက္ဝင္ေစရဲ႔။
ပါးျပင္ေပၚထိေတြ႔သြားတဲ႔မိုးစက္ေတြေႀကာင့္
သူသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္အုတ္ခံုေလးဆီသို႔ေျပးသြားမိသည္။
စိုသြားေသာမိုးေရမ်ားနဲ႔အတူဆံပင္ကိုသပ္တင္ရင္း
သူေတြးမိတာကသူမေနာက္က်ေနတာကို။
တခ်က္တခ်က္ေအးစက္ေသာေလေျပတို႔ေႀကာင္႔
တင္းေနေအာင္လက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုဆုတ္ေခ်ေနမိသည္။
မိုးေရနဲ႔စီးေမ်ာသြားေသာရြက္ေျခာက္မ်ားကိုအဓိပၸါယ္မဲ႔ေငးေနမိသည္
။ျပိဳဆင္းက်လာေသာမိုးစက္မ်ားေႀကာင့္
ကြန္ကရစ္လမ္းေလးအေပါက္ရာမ်ားထင္သြားမလားေပါ့။
နာရီလက္တံေရြ႔လ်ားႏႈန္းဟာနွလံုးခုန္သံတို႔ထက္မ်ားစြာေနွးေႀကာင္းသူသိရွိလိုက္သည္။
ေလေျပေတြခိုးဝွက္ထားတဲ႔ရနံ႔တခ်ိဳ႔နဲ႔အတူသူမေရာက္ရွိလာသည္။
မိုးစက္မ်ားစိုစြတ္ေနတဲ႔ေကာက္ေႀကာင္းတခ်ိဳ႔ေအာက္သူလဲျပိဳရမည္ဟုသူ မေတြးမိ။
"နင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ခ်ိဳအီေနတဲ႔အသံေႀကာင့္သူမေျခဖဝါးနားစီးေမ်ာသြားသလားလို႔။
"ငါ ဘာလို႔ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ
နင္သိပါတယ္ဟာ"
သူမရဲ႔ရယ္သံတိုးတိုးကိုႀကားမိသလိုပဲ
"နင့္ကိုငါမခ်စ္ဘူး
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
အခ်စ္နဲ႔အမုန္းမွာအေႀကာင္းျပခ်က္မွမလိုတာ"
ထြက္ခြာသြားေသာသူမေျခလွမ္းမ်ားဟာ
သူ႔ရင္ခြင္ရဲ႔အေဝးကိုဆိုတာသူခံစားသိရွိလိုက္သည္။
ထိုေန႔ကသူ႔အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားကိုမိုးစက္မ်ားကအပိုင္သိမ္းသြားသည္။
(၂)
မနက္မိုးလင္းေတာ့သူမဆီထူးဆန္းေသာphone call တခုဝင္လာသည္။
ညကသူအပ်င္းဖ်ားျပီးဆံုးျပီတဲ႔။
လြတ္က်သြားေသာဖုန္းသံမွတပါးအရာရာဟာဆိတ္ျငိမ္လို႔။
နင့္ကိုငါေနာက္တယ္ဆိုတာနင္မသိဘူးလားဟုသူမေတြးေနမိသည္။
အရာရာဟာသူမထံေနာက္က်မွေရာက္ရွိသြားသည္။
(၃)
မွတ္မွတ္ရရ
အဲဒီ႔ေန႔သည္
april foolေန႔ျဖစ္သည္။
(၄)
သူတိတ္တိတ္ေလးရယ္ေနမိသည္
ထိုေန႔ကသူမသတိမထားမိေသာအရာမွာ.........
အေဝးကပန္းသီးတလံုးျပဳတ္က်သြားသည္ကိုျမင္လိုက္ရ၏။